یک ستوان دوم روس در یک تماس تلفنی با همسرش مطلع شد که به تازگی پدر شده است. هنگامی که از کنار یک ساختمان عبور می کرد،صدای گریه دخترکی را شنیدو در اندیشه دخترک بود که هنوز موفق به دیدارش نشده بود.گرچه وی می دانست در مقابل هر ساختمان و هر شهروندچچنی خطر هایی وجود دارد، اما باز هم به سربازان زیر دست خود فرمان داد که جلوتر نروند و دخترک را نتزسانند. او شخصه به سوی صدا رفت.

دخترک حدود شش سال داشت. معلوم بود که والدینش را در جریان بمباران ارتش روسیه از دست داده است و هراس از چهره و چشمانش هویدا بود.ستوان دوم روس یک بسته شکلات از جیب بیرون آورد، بسته شکلات را هنگام جستجوی افراد مسلح چچن در فروشگاهی پیدا کرده بود. این افسر روس قصد داشت این بسته شکلات را برای همسرش و دخترش سوغات ببرد. اما متوجه شدکه دخترک اکنون بیش ازهر کسی به این سوغات نیاز دارد.ستوان دوم لبخند زده و شکلات را به دست دختر دادو با محبت نامش را سوال کرد.

دختر از جنگ خونبار ترسیده بود و بر اثر بیم و هراس به ستوان دوم چشم دوخته بود و سپس با عجله به گوشه ای خزید.ستوان دوم با لبخند جلو آمدو چهره دوست داشتنی دخترک را نوازش کرد.او می خواست که بسته شکلات را به دختر داده و آنجا را ترک کند؛اما دخترک ناگهان از کیف مدرسه اش یک طپانچه بیرون آورده و ماهرانه و در عین ناباوری افسر روس را هدف قرار داده و ماشه را کشید...

مردم هنگامی که اشیای برجامانده از این ستوان دوم را بررسی می کردند،دو خاطره فراموش نشدنی را در ذهن داشتند. اول اینکه در چهره این افسر کماکان تبسم پدرانه دیده می شد و دوم اینکه بسته شکلات هنوز در دستش بود. شاید او قبل از مرگش دخترک چچنی را دختر خود می پنداشت. عشق پدرانه پنهان شده در اعماق جان ودل او موجب شده است که وی جنگ و خاطرات آن را برای لحظه ای فراموش کند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: